استودیو نرم افزار همیشه سعی در طراحی نرم افزارها بصورت زیبا، کاربرپسند و تعاملی دارد.
طراحی تعامل عبارت است از طراحی نرم افزارهای محاوره‌ای (Interactive) برای پشتیبانی از شیوه‌هایی که مردم در زندگی روزمرهٔ خود برای ارتباط و تعامل به کار می‌گیرند.
طراحی تعامل می‌کوشد با در نظر گرفتن کاربردپذیری، محصولات را طوری طراحی کند که استفاده از آنها (از دیدگاه کاربر) راحت، کارا، و دلپذیر باشد. هدف طراحی تعامل، ارتقای کیفیت تجربهٔ کاربری است.
اصطلاح طراحی تعاملی جنبه‌های گوناگونی از طراحی را پوشش می‌دهد، از جمله: طراحی واسط کاربر، طراحی نرم‌افزار، طراحی کاربر-محور، طراحی محصول، طراحی وب، و طراحی سامانه‌های محاوره‌ای. از آنجا که طراحی تعامل، یک مهارت میان‌رشته‌ای است، متخصصین این حوزه باید با علوم گوناگونی ازجمله روان‌شناسی، ارگونومی، طراحی صنعتی، علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی، گرافیک، انفورماتیک، و ... آشنایی داشته باشند.
مراحل طراحی تعاملی
- طرح کلی و شناسایی نیازها
- بررسی و رفتارشناسی
- طراحی و ساختار (پروتوتایپ) :
- اسکچ : یک نقاشی استاتیک می باشد که به صورت دستی انجام می شود و طرح آن از لحاظ راحتی و کاربر پسند بودن در سطح پایین / متوسط است.
- قاب سازی : یک تشریح ساختاری است که به صورت دستی یا نرم افزاری انجام می شود وطرح آن از لحاظ راحتی و کاربر پسند بودن در سطح پایین است.
- پروتوتایپ کاغذی : یک نمونه ی اولیه مبتنی بر کاغذ است که به صورت دستی انجام می شود و طرح آن از لحاظ راحتی و کاربر پسند بودن می تواند در سطح پایین یا بالا باشد.
- نمونه سازی : تمرکز این سطح بر طراحی بصری می باشد و به صورت دستی انجام می شود.طرح آن از لحاظ راحتی و کاربر پسند بودن می تواند در سطح بالا باشد.
- ارزیابی نهایی و قابلیت استفاده
قابلیت استفاده به آن معنی است که تا چه حد یک محصول می تواند توسط کاربران خاص برای رسیدن به اهداف مشخص با اثربخشی، بهره وری و رضایت در یک زمینه مشخص مورد استفاده قرار گیرد. قابلیت استفاده در رابطه با اثربخشی ,بهره وری و رضایت است.